مغزی با نشاط

برای زنده کردن نیروهای کامل ذهن باید آموخت که چگونه از زندگی لذت ببریم. استرس به حافظه و هوشمندی سیال یا نیروی مغزی صدمه وارد می کند.

اگر مرتباً تحت فشارهای استرس باشید، کورتیزول شما هم به صورت مزمن زیاد ترشح می کند و هنگامی که کورتیزول زیاد شد، مغز هم صدمه می بیند و قوای مغزی هم ضعیف می شود. سیستم لیمبیک بیشترین آسیب پذیری را در مقابل کورتیزول دارد.

کسانی که در زندگی اندوهگین هستند و به غم و غصه زیادی دچار می شوند گرفتار انواع بیماری های قلبی عروقی، پیری زودرس و روانی می شوند و این بواسطه اطلاعاتی است که ذهن در اختیار مغز قرار می دهد.

برگرفته از کتاب تاملی بر اسرار ذهن، دکتر محسن فرشاد

شخصیت مطلوب  

برخلاف باور عامه، روانشناسی محدود به جنبه ناسالم طبیعت انسان و درمان بیماریهای روانی نیست بلکه تحقق و فعلیت بخشیدن به توانایی ها و استعدادهای عظیم انسانی و درک معنای ژرف و حقیقی زندگی نیز مورد نظر است.

در مباحث رشد شخصیت تاکید بر این است که انسان چه می تواند باشد، نه اینکه چه بوده یا اکنون چه هست. رشد شخصیت فراسوی بهنجاری است و تلاش برای دست یافتن به سطح پیشرفته کمال برای به فعل رساندن تمامی استعدادهای بالقوه انسان، ضروری است و صرفاً نداشتن بیماری عاطفی و رفتار روان پریشانه برای کسب شخصیت مطلوب و سالم کافی نیست.

پس شخصیت مطلوب چیست؟ شخصیت مطلوب از دیدگاه کارل راجرز، "انسان با کنش کامل" است، اریک فروم شخصیت مطلوب را "انسان بارور یا مولد" می داند. همچنین یونگ نیز در این مورد به "انسان فردیت یافته" معتقد است. آبراهام مزلو نیز شخصیت مطلوب را "انسان خواستار تحقق" می داند. این نکته را باید در نظر داشت که مبانی یک نظریه شخصیت، از جمله دیدگاه آن درباره شخصیت مطلوب به گونه ای عمیق در فرضهای اساسی نظریه پرداز درباره ماهیت انسان، نظام ارزشهایی که وضعیت ایده آل را شکل می دهد و اینکه چه تغییری باید اتفاق بیفتد، ریشه دارد.

انسان می باید در برابر گذشته، طبیعت زیست شناختی و اوضاع محیط خویش به پاخیزد. در حقیقت به شکوفایی کمال خود و تبدیل شدن به آنچه در توان دارد، دست یابد. این تحول هم در سطح رفتار و هم در سطح فرایندهای شناختی و خودشناخت مورد نظر است.

شخصیت مطلوب در بستر هوشیارسازی انسانها نسبت به وظایف فردی و اجتماعی و تاکید بر اصلاح مشکلات اجتماعی و معضلات فردی معنی خواهد گرفت. شخصیت مطلوب در حرکت و پویایی تبلور خواهد داشت، نه بسنده کردن به مصون نگاه داشتن آنچه که هست. به قول اخوان: "بیا ره توشه برداریم، قدم در راهِ بی برگشت بگذاریم".

باید رها کرد اندیشیدن صرف به امنیت خود یا نهایتاً خانواده خود را، باید دغدغه اجتماعی داشت، باید احساس تعلق داشت به یک ملت، به یک امت و به یک سرنوشت مشترک. باید به شخصیت و خود مطلوب اندیشید تا بتوان در جهت رسیدن به آن گام برداشت.

شخصیت مطلوب و جامعه مطلوب  

 شخصیت مطلوب رابطه ای دو سویه با جامعه مطلوب دارد. اصلاح سازنده در جامعه از چه مسیری حاصل می گردد؟ باید به رابطه متقابل شخصیت مطلوب و جامعه مطلوب فکر کرد. بله؛ شخصیت مطلوب و حتی سلامت روان. آگاهی از سلامت روان نقطه ای شروع برای رسیدن به فردیتی رشد یافته و قوی است. برای نیل به سمت مدنیّت مطلوب باید از خود شروع کرد. اینجاست که "انسان با کنش کامل" و "انسان خواستار تحقق" علاوه بر مطالبات فردی رو به کمال در مطالبات اجتماعی نیز جلوه ای باشکوه دارند.

در مقابل نیز ارتقاء سطح مدنیّت اجتماعی در ساخت و رشد کامل شخصیت و روان افراد موثر خواهد افتاد. مطمئناً شاهد بوده اید که در مطالبات مدنی، اکثریتی تماشاچی و نظاره گر داریم و اقلیتی کنشگر. که همین تماشاگر بودن آثار مخربی بر سلامت روان خواهد گذاشت. جالب آنکه در آن کنشها هم مجال تأمل است که آیا واقعاً کنشی صورت گرفته یا اینکه صرفاً یک نمایش هستند.

در نوشته قبلی به این نکته اشاره شد که افراد یک جامعه باید نسبت به وظایف، مشکلات و معضلات فردی و اجتماعی هوشیار گردند. درست است، جامعه مدنی باید نسبت به آسیبها و چالشها حساس شود اما حساسیت صرف کافی نیست بلکه باید نسبت به حساسیتها گفتمان داشته باشد و در جهت رفع چالشها تفکر نماید. که اگر تفکر و آمادگی فردی در آحاد جامعه در یک مطالبه حاصل نشود آنگاه با وضعیتی روبرو خواهیم بود که آسیبها، چالشها و مضرات یک حرکت از منافع آن سنگینتر شده و نه تنها انتظارات در گذر زمان برآورده نخواهند شد که با یک جامعه  ناامید هم روبرو خواهیم بود.

برای اصلاح اجتماعی ابتدا باید از اصلاح خود شروع نمود که مطمئناً در بستر خودشناسی رخ می دهد. خودشناسی، اصلاح خود، دگرشناسی و اصلاح ...  سخت است اما قابلیت دستیابی دارد.

چندی قبل دوستی از من پرسید چرا آنقدر که جامعه ما گرایش به رمالی و جادوگری و فال بینی انواع و اقسام روشها برای بازکردن بخت و گرهی دارد، آنچنان تمایلی برای مراجعه به یک روانشناس و مشاور ندارد. خب وقتی نتوانیم با تغییر در خود کنار بیاییم، متوسل به روشی می شویم که تغییر در محیط و دیگران را نوید می دهد حتی اگر کذب باشد. تغییر و اصلاح در خود و ترک عادات را سهل تر برآورد می کنیم یا ....